Hoe een medewerker / manager door Mentaal Verzuim gegrepen kan worden

Lees hier de ervaring van zo iemand. Het laat zien hoe zo iemand zijn Mentaal Verzuim 'als een pijnlijk verlies' voelt van de waarde die hij heeft (had). 

 

 

 

 

 

Ooit hoog gemotiveerd met veel verwachtingen begonnen. Gelovend in wat hem werd verkocht, ervoer hij het verschil tussen wat hij toen zo graag wilde en wat daar uiteindelijk van over bleef.

Hij ging voor het goede, wat hij kon, waar hij voor wilde gaan. Soms vallen en weer opstaan. Zoekend naar het beste. Voor hemzelf en voor de zaak. Met en zonder steun. Trachtend zich nog niet over te geven aan 'zo doen wij dat hier nu eenmaal'. Hij gaf niet op. Ging door, probeerde het linksom en rechtsom en liep vast. Voelde z'n energie wegtrekken. Sprak dat aan. Merkte de reactie en sloeg dicht. Niet vanwege wie het zei maar vanwege de vast niet zo bedoelde boodschap: "Fijn dat je meedenkt, we zijn blij met je betrokkenheid maar je kritiek is niet op zijn plaats."

Hij voelde de afwijzing. Dacht: "Als jij, organisatie, mij niet waardeert waarom zal ik dat bij jou dan nog wel doen? Als jij, organisatie, zo met mij om wil gaan, waarom zal ik jou dan nog verder helpen?"   En toen hij dat voelde 'liet hij los'. Ging doen wat anderen voor hem ook al hadden gedaan. 'Volgen is goed! Dat wordt beloond.'

Gelatenheid sloop binnen omdat hij steeds onmachtiger werd om grip te kunnen nemen op dat wat hij niet wilde dat er zou gebeuren. Zijn aanvankelijke 100% inzet voor de goede zaak liep met tientallen terug.

Maar… Dat kon niet! Dat mocht niet gezien worden, want dan kwam de beoordeling, veroordeling en de straf. En achter die straf de angst voor onzekerheid. De kans dat hij nog meer zou verliezen. Alleen zou komen te staan. Want, ja, zonder zijn baan, geen geld, geen huis.

Dus vond hij een alternatief: Doe dan maar alsof je er vol voor gaat. Roep 'ja', vooral geen 'nee'. Want morgen weten ze dat toch niet meer. Zorg vervolgens dat er niets op je aan te merken valt. Doe druk, vul je agenda, roep het aantal nog te behandelen e-mails luid om je heen. Of kruip weg in allerlei argumenten waarom iets niet kan. Wordt oost-indisch doof of stekeblind. Zie het wel maar laat maar gaan. Een ander doet het wel.

Loop maar weg. Eerst in je hoofd. In gedachten. Naar waar je hart ligt. Naar waar er wel geluisterd wordt. Naar waar jij iemand bent. Met waarde. Met kennis. Naar vanavond, waar jij 'als simpele magazijnmedewerker' de vergadering zult voorzitten. (280 Aanmeldingen) Van het bestuur van de stichting 'verbeter de wereld, begin bij jezelf' (of iets dergelijks)'.

En morgen. Morgen zien we wel weer. Er verandert toch niks. Gewoon even 8 uur volhouden. En zo erg is het ook weer niet. Want we hebben wel veel lol met elkaar. En de zaak bestaat nog steeds. Wat minder leven weliswaar, maar toch, al is het overleven geworden.

Maar diep in mijn hart knaagt de vraag: "Hoe kan het nou, ik zie iedereen om mij heen bezig zijn en toch weet ik dat ik gisteren héél stellig 'zeker 40 procent!' als antwoord gaf op de vraag naar de vermoedde omvang van het Collectieve Mentaal Verzuim bij ons: 'Hoeveel meer zouden jullie uit deze zaak kunnen halen als we het anders zouden doen?'

Toen ineens werd ik wakker: Zo was ik hier begonnen. Dat voelde goed. Dat wil ik weer (terug).

 

De Moraal

Toen deze werknemer in de gaten kreeg hoe onmachtig hij zich voelde tegenover zulke krachtige patronen, liet hij los. Aldus, steeds minder betrokken leerde hij precies in te schatten hoeveel hij mentaal kon verzuimen zonder dat het anderen opviel. Die manier van doen was gewoon geworden. Voor hem en voor de zaak. Het was de norm geworden van 'zo doe je het goed'.

De norm die werd overgenomen door de baas toen hij prestatiecontracten ging invoeren omdat hij het gevoel had dat er veel meer uit z'n tent te halen was. En deze baas weet niet beter dan dat er bij hem op de zaak geen Mentaal Verzuim voorkomt. Want alle medewerkers, op 2 na, halen de norm van hun prestatiecontract. Sterker nog, ze zitten er vaak 10% boven zelfs. En die twee? "Ja, die hebben problemen thuis. De boog kan niet altijd gespannen staan."